رحمت دو جهان می اید....

عود بسوزانید و کوچه های دلتان را مفروش از شکوفه کنید که برترین مخلوق خداوند از راه می رسد.محمد(ص)با معجزه شق القمر می اید.اسمان به پیشوازش خاک جزیر العرب را ستاره می پاشد.

ای همسایگان روشنی و نور!دف بزنید و استین بیفشانید که رحمت دو جهان با قوم های بهشتی اش زمین را متبرک کرده است.سپیده دم به مباترک باددریا امده و کوه سرود میلادی بزرگ را به بازتاب برخاسته است.....

او می اید و ایین مهربانی ، روح بشریت را تسخیر خواهد کرد.....

امدی و...

ای سپید بزرگ ایین! امدی دندان های سیاهی را در هم شکستی.امدی و افتاب ، باطن شکوهمندت را در اسمان نبوت برای همیشه گستراندی.امدی و طاق کسرای ظلم فرو ریخت.امدی و رودخانه های تباهی ، در ستبر سیاهشان خشکیدند.امدی و اتشکده ها به خاموشی تن دادند.

نظر فراموش نشه لطفا.......

سلام دوستان......

اینم مطالبی در باره ی دهه ی فجر...

دهه فجر از نگاه مقام معظم رهبری

دهه فجر ،‌ سرآغاز طلوع اسلام،‌ خاستگاه ارزشهای اسلامی، مقطع رهایی ملت ایران و بخشی از تاریخ ماست که گذشته را از آینده جدا ساخته است. در دهه فجر اسلام تولدی دوباره یافت و این دهه در تاریخ ایران نقطه ای تعیین کننده و بی مانند بشمارمیرود. تا قبل از انقلاب اسلامی،‌ در ایران نظام اسلامی وجودنداشت و رابطه پادشاهان با مردم رابطه ی «غالب و مغلوب» و« سلطان و رعیت » بود وپادشاهان احساس می‌کردند که فاتحینی هستند که بر مردم غلبه یافته اند و حضرت امام رضوان الله تعالی علیه این سلسله معیوب را قطع کردند و نقطه ی عطفی در تاریخ ایران بوجودآوردند و شمشیر اسلام مردم را علیه دشمنان اسلام،‌ مردم و استعمارگران به کار گرفتند. دهه انقلاب از رشحات اسلام است و آئینه ای است که خورشید اسلام در او درخشید و این دهه باید با عظمت هرچه تمامتر برگزارشود. این مراسم را با هیجانهای عاطفی صحیح باید با طراوت و تازه کرد. در مذهب ما،‌ احساسات،‌ گریه و شادی، حب و بغض و عشق و نفرت جایگاه والایی دارد. از این رو جشنهای دهه فجر می بایستی همچون مراسم و اعیاد مذهبی گرامی داشته شود و مردمی باشد. باید کلیه مساجد فعال شوند و مردم با حضور در مساجد خاطره ی فراموش نشدنی حضرت امام و پیروزی انقلاب اسلامی را جشن بگیرند. صداوسیما باید فیلمها و سریالهای تلویزیونی و برنامه هایی بمناسبت دهه فجر تهیه کند که یادآور خاطره های خوش انقلاب باشد و حضور همه جانبه ی مردم و حل شدن آنان را در دوران انقلاب نشان دهد.

این داستان خیلی جالب و قشنگه........

نظر بدین...........

مرد مسنی به همراه پسر 25 ساله‌اش در قطار نشسته بود. در حالی که

 مسافران در صندلی‌های خود نشسته بودند، قطار شروع به حرکت کرد.

به محض شروع حرکت قطار پسر 25 ساله که کنار پنجره نشسته بود پر از شور و

هیجان شد. دستش را از پنجره بیرون برد و در حالی که هوای در حال حرکت را با

لذت لمس می‌کرد فریاد زد: پدر نگاه کن درخت‌ها حرکت می‌کنن. مرد مسن با

لبخندی هیجان پسرش را تحسین کرد.

کنار مرد جوان، زوج جوانی نشسته بودند که حرف‌های پدر و پسر را می‌شنیدند

و از پسر جوان که مانند یک کودک 5 ساله رفتار می‌کرد، متعجب شده بودند.

ناگهان جوان دوباره با هیجان فریاد زد: پدر نگاه کن دریاچه، حیوانات و ابرها با قطار حرکت می‌کنند.

زوج جوان پسر را با دلسوزی نگاه می‌کردند.

باران شروع شد چند قطره روی دست مرد جوان چکید.

او با لذت آن را لمس کرد و چشم‌هایش را بست و دوباره فریاد زد: پدر نگاه کن

باران می‌بارد،‌ آب روی من چکید.

زوج جوان دیگر طاقت نیاورند و از مرد مسن پرسیدند: ‌چرا شما برای مداوای

پسرتان پزشک مراجعه نمی‌کنید؟

مرد مسن گفت: ما همین الان از بیمارستان بر می‌گردیم.

امروز پسر من برای اولین بار در زندگی می‌تواند ببیند !!!

آیزادورا دانکن رقاص آمریکایی ( 1878، 1927) هنگامی که در اتومبیل بود، شال گردن بلندش به چرخ

.

.

.

رودولفونی یروژنرال مکزیکی ( 1880، 1917) اسبش در شن روان گرفتار شد و سنگینی طلاهایی که

به همراه داشت باعث فرو رفتن به درون ماسه شد.

زئوکسیس نقاش یونان ( قرن پنجم ق.م) به تصویری که از یک ساحره پیر کشیده بود آنقدر خندید که

 یکی از رگ هایش پاره شد و مرد!

فرانسیس بیکن (1561،1626) براثر گرفتاری در یک سرمای ناگهانی درگذشت

.

کلادیوس اول امپراتور روم( 54 ب م. 10 ق.م) با یک پر آغشته به سم خفه شد.

لنگی کالیرکلکسیونر آمریکایی ( 1886،1947) در خانه خود و در تله ای مهلک درگذشت. تله را برای

.

.

.

نظر یادتون نره......

داستان زیبای مرد اهنگر

آهنگری بود که با وجود رنج های متعدد و بیماری اش عمیقاً به خدا عشق می ورزید. روزی یکی از دوستانش که اعتقادی به خدا نداشت از او پرسید: تو چگونه می توانی خدایی را که رنج و بیماری نصیب می کند دوست داشته باشی؟ آهنگر، سر به زیر آورد و گفت: وقتی می خواهم وسیله ای آهنی بسازم یک تکه آهن را در کوره قرار می دهم. سپس آن را روی سندان می گذارم و می کوبم تا به شکل دلخواهم درآید. اگر به صورت دلخواهم درآمد، می دانم که وسیله مفیدی خواهد بود. اگر نه، آن را کنار می گذارم. همین موضوع باعث شده است که همیشه به درگاه خداوند دعا کنم که خدایا! مرا در کوره های رنج قرار ده، اما کنار نگذار.

لطفا نظر یادتون نره...